|
 In
die tijd ging Jezus met zijn leerlingen naar buiten, naar de overkant
van de beek Kedron. Daar was een boomgaard die Hij met zijn leerlingen
binnenging. Maar ook Judas die Hem zou overleveren kende deze plaats
omdat Jezus er dikwijls met zijn leerlingen was samengekomen. Zo kwam
Judas daarheen met de afdeling soldaten en met dienaars van de
hogepriesters en Farizeeën, voorzien van lantaarns, fakkels en wapens.
Jezus, die alles wist wat over Hem ging komen, trad naar voren en zei
tot hen: “Wie zoekt gij?”
Zij antwoordden Hem: “Jezus, de Nazireeër.”
Jezus zei hun: “Dat ben Ik.”
Ook Judas, zijn verrader, bevond zich bij hen. Nauwelijks had Jezus hun
gezegd: Dat ben Ik, of zij weken achteruit en vielen op de grond.
Nog eens vroeg Hij hun: “Wie zoekt gij?”
Zij zeiden: “Jezus, de Nazireeër.”
Jezus antwoordde: “Ik heb u gezegd, dat Ik het ben. Als gij Mij zoekt,
laat deze mensen dan gaan.”
Vervuld moest worden wat Hij gezegd had: Niemand van hen die Gij Mij
gegeven hebt liet Ik verloren gaan. Maar Simon Petrus had een zwaard bij
zich. Hij trok het en verwondde daarmee de knecht van de hogepriester
door hem het rechteroor af te slaan. De naam van die knecht was Malchus.
Jezus echter sprak tot Petrus: “Steek dat zwaard in de schede; zou Ik
de beker niet drinken die mijn Vader Mij gegeven heeft?”
De
afdeling met de bevelhebber en de dienaars van de Joden grepen toen
Jezus vast, boeiden Hem en brachten Hem naar Annas. Deze was namelijk de
schoonvader van Kájafas die dat jaar hogepriester was, dezelfde Kájafas
die aan de Joden de raad had gegeven: Het is beter dat er één mens
sterft voor het volk.
Simon Petrus en nog een andere leerling volgden Jezus. Die leerling nu
was een bekende van de hogepriester en zo ging hij tegelijk met Jezus
het paleis van de hogepriester binnen, terwijl Petrus buiten de poort
bleef staan. Die andere leerling, de bekende van de hogepriester, kwam
naar buiten, sprak met de portierster en bracht Petrus naar binnen.
Het meisje dat aan de poort stond vroeg Petrus: “Ben jij ook niet een
van de leerlingen van die man?”
Hij zei: “Welnee”
Omdat het koud was hadden de knechten en dienaars een houtskoolvuur
aangelegd en stonden zich te warmen. Ook Petrus stond bij hen en warmde
zich.
De hogepriester ondervroeg Jezus over zijn leerlingen en zijn leer.
Jezus antwoordde hem: “Ik heb openlijk tot de wereld gesproken. Ik heb
altijd onderricht gegeven in een synagoge of in de tempel waar alle
Joden bijeenkomen, en er is niets wat Ik in het geheim heb gesproken.
Waarom ondervraagt gij Mij? Ondervraag de mensen die gehoord hebben wat
Ik hun heb verkondigd. Die weten goed wat Ik heb gezegd.”
Op dit woord gaf één van de dienaars die naast Hem stond, Jezus een
klap in het gezicht en voegde Hem toe: “Antwoordt Gij zo de
hogepriester?”
Jezus antwoordde hem: “Indien ik iets verkeerds gezegd heb verklaar
dan wat er verkeerd in was; maar indien het goed was waarom slaat gij
Mij?”
Daarop
zond Annas hem geboeid naar de hogepriester Kájafas.
Simon Petrus stond zich te warmen toen iemand hem vroeg: “Ben ook jij
niet een van zijn leerlingen?”
Hij ontkende het en zei: “Welnee.”
Maar één van de knechten van de hogepriester, een bloedverwant van de
man wie Petrus het oor had afgeslagen, zei: “Heb ik je niet in de
boomgaard bij Hem gezien?”
Petrus ontkende het opnieuw en meteen begon er een haan te kraaien.
Toen
brachten ze Jezus van het huis van Kájafas naar het pretorium. Het was
vroeg in de morgen. Zelf gingen zij het pretorium niet binnen want ze
moesten het paasmaal kunnen eten en mochten zich daarom niet
verontreinigen. Daarom kwam Pilatus naar buiten en vroeg hun: “Welke
beschuldiging brengt gij tegen deze man in?”
Zij gaven hem ten antwoord: “Als dit geen misdadiger was zouden wij
Hem niet aan u hebben overgeleverd.”
Daarop zei Pilatus: “Neemt Hem dan zelf en vonnist Hem volgens uw
Wet!”
De Joden antwoordden hem: “Wij missen het recht om iemand ter dood te
brengen.”
Zo zou Jezus’ woord in vervulling gaan waarmee Hij had aangeduid welke
dood Hij zou sterven.
Nu ging Pilatus het pretorium binnen, riep Jezus bij zich en zei tot
Hem: “Zijt Gij de koning der Joden?”
Jezus antwoordde hem: “Zegt gij dit uit uzelf, of hebben anderen u
over Mij gesproken?”
Pilatus gaf ten antwoord: “Ben ik soms een Jood? Uw eigen volk en de
hogepriesters hebben U aan mij overgeleverd. Wat hebt Gij gedaan?”
Jezus antwoordde: “Mijn koningschap is niet van deze wereld. Zou mijn
koningschap van deze wereld zijn dan zouden mijn dienaars er wel voor
gestreden hebben dat Ik niet aan de Joden werd uitgeleverd. Mijn
koningschap is evenwel niet van hier.”
Pilatus hernam: “Gij zijt dus toch koning?”
Jezus antwoordde: “ja, koning ben Ik. Hiertoe ben Ik geboren en
hiertoe ben Ik in de wereld gekomen om getuigenis af te leggen van de
waarheid. Alwie uit de waarheid is luistert naar mijn stem.”
Pilatus zei tot Hem: “Wat is waarheid?”
Na
die woorden ging hij weer naar buiten tot de Joden en zei: “Ik vind
hoegenaamd geen schuld in Hem. Maar er bestaat onder u de gewoonte dat
ik met Pasen iemand vrijlaat. Wilt gij dus dat ik u de koning der Joden
vrijlaat?”
Toen begonnen ze opnieuw te schreeuwen: “Neen, Die niet maar Barabbas!”
Barabbas was een rover. Toen liet Pilatus Jezus geselen. De soldaten
vlochten een kroon van doorntakken, zetten Hem die op het hoofd en
wierpen hem een purperen mantel om. Ze traden op Hem toe en zeiden:
“Gegroet, koning der Joden!” En zij sloegen Hem in het gezicht.
 Pilatus
ging weer naar buiten en zei tot hen: “Ziehier, ik breng Hem naar
buiten om u te doen weten dat ik volstrekt geen schuld in Hem vind.”
Jezus kwam dus naar buiten terwijl Hij nog de doornenkroon en de
purperen mantel droeg. Pilatus zei tot hen: “Ziehier de mens.”
Maar toen de hogepriesters en hun dienaars Hem zagen schreeuwden ze:
“Kruisigen, kruisigen!”
Pilatus zei hun: “Neemt gij Hem dan en kruisigt Hem want ik vind geen
schuld in Hem.”
De Joden antwoordden hem: “Wij hebben een Wet en volgens die Wet moet
Hij sterven omdat Hij zich voor Gods Zoon heeft uitgegeven.”
Toen Pilatus dit hoorde werd hij nog meer bevreesd. Hij ging het
pretorium weer binnen en sprak tot Jezus: “Waar zijt Gij vandaan?”
Jezus gaf hem echter geen antwoord.
Daarom zei Pilatus: “Gij spreekt niet tegen mij? Weet Ge dan niet dat
ik de macht heb om U vrij te spreken maar ook de macht heb om U te
kruisigen?”
Jezus antwoordde: “Ge zoudt volstrekt geen macht over Mij hebben als u
die niet van boven gegeven was. Daarom is de zonde van hem die Mij aan u
heeft overgeleverd groter.”
Van dit ogenblik af wilde Pilatus ertoe overgaan Hem vrij te laten.
Maar de Joden schreeuwden: “Als ge die man vrijlaat zijt ge geen
vriend van de keizer. Wie zich voor koning uitgeeft komt in verzet tegen
de keizer.”
Toen Pilatus hen dit hoorde roepen liet hij Jezus naar buiten brengen en
ging op de rechtersstoel zitten, op de plaats die Litóstrotos heet, in
het Hebreeuws Gábbata. Het was de voorbereidingsdag voor Pasen ongeveer
het zesde uur.
Hij zei tot de Joden: “Hier is uw koning”
Maar zij schreeuwden: “Weg, weg met Hem! Kruisig Hem!”
Pilatus vroeg: “Zal ik dan uw koning kruisigen?”
De Hogepriesters antwoordden: “Wij hebben geen andere koning dan de
keizer!”
Toen leverde hij Hem aan hen uit om de kruisdood te ondergaan, en zij
namen Hem over.
Zelf
zijn kruis dragend trok Jezus de stad uit naar wat de Schedelplaats
heet, in het Hebreeuws Golgota. Daar sloegen zij Hem aan het kruis, en
met Hem nog twee anderen, aan elke kant één en Jezus in het midden.
Pilatus had ook een opschrift laten maken en op het kruis doen
aanbrengen. Het luidde: Jezus, de Nazireeër, de koning van de Joden.
Vele Joden lazen dit opschrift, want de plaats waar Jezus gekruisigd
werd lag dicht bij de stad. Het stond er in het Hebreeuws, het Latijn en
het Grieks.
De hogepriesters van de Joden nu zeiden tot Pilatus: “Ge moest er niet
op zetten “de koning van de Joden”, maar Hij heeft gezegd: “Ik ben
de koning van de Joden.”
Pilatus antwoordde: “Wat ik geschreven heb, heb ik geschreven.”
Toen de soldaten Jezus gekruisigd hadden, namen ze zijn kleren en
deelden ze in vieren, voor iedere soldaat een deel. Ze namen ook de
lijfrok die echter zonder naad was, aan één stuk geweven van bovenaf.
Daarom zeiden ze tot elkaar: “Laten we die niet scheuren maar erom
loten wie hem krijgt.”
Aldus moest de Schrift vervuld worden: Zij verdeelden mijn kleren onder
elkaar en dobbelden om mijn gewaad.
 Terwijl
de soldaten hiermee bezig waren stonden bij Jezus’ kruis zijn moeder,
de zuster van zijn moeder, Maria, de vrouw van Klopas, en Maria
Magdalena. Toen Jezus zijn moeder zag en naast haar de leerling die Hij
liefhad zei Hij tot zijn moeder: “Vrouw, zie daar uw Zoon.”
Vervolgens zei Hij tot de leerling: “Zie daar uw moeder.”
En van dat ogenblik af nam de leerling haar bij zich in huis.
Hierna,
wetend dat nu alles was volbracht zei Jezus, opdat de Schrift vervuld
zou worden: “Ik heb dorst.”
Er stond daar een kruik vol zure wijn. Ze doopten er een spons in,
staken die op een hysopstengel en brachten die aan zijn mond. Toen Jezus
van de zure wijn genomen had, zei Hij: “Het is volbracht.”
 Daarop boog
Hij het hoofd en gaf de geest.
Aangezien het voorbereidingsdag was en de Joden niet wilden dat de
lichamen op sabbat aan het kruis bleven - het was bovendien een grote
sabbat - vroegen zij aan Pilatus verlof de benen van de gekruisigden te
breken en hen weg te nemen.
Daarop kwamen de soldaten en sloegen zowel bij de ene als bij de andere
die met Hem was gekruisigd de benen stuk. Toen zij echter bij Jezus
kwamen en zagen dat Hij reeds dood was sloegen zij hem de benen niet
stuk, maar één van de soldaten doorstak zijn zijde met een lans;
terstond kwam er bloed en water uit.
Die het gezien heeft getuigt hiervan; zijn getuigenis is waar en hij
weet dat hij de waarheid zegt, opdat ook gij zoudt geloven. Dit is
gebeurd opdat de Schrift zou vervuld worden: Van zijn gebeente zal niets
worden verbrijzeld, terwijl nog een ander Schriftwoord zegt: Zij zullen
opzien naar Hem die zij hebben doorstoken.
 Jozef
van Arimatéa, die een leerling was van Jezus, maar in het geheim uit
vrees voor de Joden, vroeg daarna aan Pilatus het lichaam van Jezus te
mogen wegnemen.
Toen Pilatus dit had toegestaan ging hij dus heen en nam het lichaam
weg.
Nicodemus die Hem vroeger ‘s nachts bezocht had, kwam ook en bracht
een mengsel van mirre en aloë mee, ongeveer honderd pond. Zij namen het
lichaam van Jezus en wikkelden het met de welriekende kruiden in
zwachtels, zoals bij een joodse begrafenis gebruikelijk is.
Op de plaats waar Hij gekruisigd werd, lag een tuin en in die tuin een
nieuw graf waarin nog nooit iemand was neergelegd. Vanwege de
voorbereidingsdag van de Joden, en ook omdat het graf dichtbij was,
legden ze Jezus daarin neer.
|